Derritaxes 9 · Eco-Políticas

 

NÚMERO 9. Agosto 2012
pdf completo
.

Nun momento no que a conversión do ecolóxico en etiqueta comercial convive coa destrución efectiva do oikos, a ecoloxía é lugar de resistencia e espazo suxeito a múltiplesreapropiacións. A ecoloxía política e a ecoloxía económica xorden no último terzo do século XX asociadas á crise das materias primas para lembrar o que a economía hexemónica facía poresquecer: o crecemento infinito que esixe a dinámica capitalista non é viábel nun mundo finito. Paralelamente, dos restos da crítica post-estrutural ao suxeito humanista e á dicotomíaentre natureza e cultura xurdía outra noción de natureza, máis aló das oposicións binarias, que forzaba a novas inscricións do político. Nese espazo converxen as loitas pola defensa dosbens comúns, as resistencias aos efectos máis nocivos da industrialización ou a protección da terra (non só como paisaxe, senón como xeito de vida) artellando así os principais lugares decrítica práctica á dinámica do actual sistema económico. Unha natureza alongada e redefinida tórnase o espazo principal de loita duns movementos que se saben políticos e que están amudar o topos político mesmo.

Neste novo número Derritaxes tentamos reescribir as mutacións radicais ou os desprazamentos mínimos que dende aí se inflixen aos xeitos usuais de pensar o político, o económico e asrelacións entre o “social” e o “natural” atendendo ao noso aquí e agora e destacando as resistencias imposíbeis que nel están a ter lugar. Os artigos que compoñen esta edición elaboran,dende espazos teóricos á vez heteroxéneos e afíns, unha cartografía suxerida das ecopolíticas contemporáneas: a necesidade de superar a noción de biopolítica como horizonte críticopresente repensando a noción de vida aí implicada, a visibilización de alternativas fronte ás xustificacións instrumentais do control técnico dos comúns, a apertura dun espazo máis aló danoción de dereito no que respecta á natureza e ás políticas que a teñen por obxecto, para abrir o lugar dunha relación desapropiadora, a construción dunha narrativa crítica fronte aostópicos asumidos respecto ao “feísmo” que abra outra mirada sobre o xeito no que os grupos humanos se constrúen no espazo e sobre os micro-espazos de resistencia ao capitalismoglobal, a reivindicación da relación entre arte e natureza para recuperar espazos danados pola actividade extractiva, ou a necesidade de ir máis aló do conservacionismo e dunha ideainxenua de natureza para poñer en primeiro plano das políticas ecolóxicas a cuestión da cidade. Todas elas liñas diversas mais converxentes que se esforzan en reinscribir a que “aquíagora” é xa a política por vir.

Derritaxes

desenvólvese mediante un percorrido imposíbel á

procura das pegadas, lembranzas e retornos

daqueles que perseveraron con e por ela. Fai dó, así

mesmo, polxs amigxs inesquecibeis.

Derritaxes, á fin, edítase na memoria de

Paco Vidarte.

DOCUMENTOS

Da biopolítica á ecopolítica – Beatriz Hauser

Pode aínda, para nós aquí e agora, funcionar a biopolítica como o designador dos complexos mecanismos de poder que nos constrúen, e como o lugar dunha resistencia (im)posíbel? Neste artigo tentaremos remarcar dende os seus desenvolvementos contemporáneos outra noción de vida irredutíbel a calquera contraposición binaria e que faga xustiza á multiplicidade do vivo. Trátase de proseguir o paso do bíos cara o oikos no pensamento contemporáneo para rearticular as relacións entre a natureza, o traballo e a política.

A xestión popular da auga: respostas locais fronte á globalización centralizadora – David Barkin

O crecente proceso de privatización dos servizos de xestión e distribución dos recursos hídricos non parece ofrecer solucións axeitadas para responder as múltiples funcións e demandas que xorden dos mesmos. En México, e outras partes de América Latina, están a xurdir novas propostas “populares” de control local dos procesos de “produción da auga” como parte dunha estratexia alternativa de supervivencia das comunidades tradicionais. Neste traballo ofrécese unha discusión e avaliación dalgunhas destas opcións, subliñando as características delas que poderían contribuír á resolución dos graves conflitos que están a xurdir.

Territorios desprezados-pero-sen-prezo – Iago Carro / Ergosfera

A hipótese principal deste traballo é que moitos dos procesos vinculados ao feísmo achegan valores ao territorio postmetropolitano ou transxénico; polo que o seu obxectivo será a construción dunha narrativa crítica capaz de contrapoñerse ás inercias mediáticas xa consolidadas e ás accións lexislativas anti-feísmo que empezan a saír do forno en Galicia, é dicir, expoñer as calidades duns territorios que, tras ser deostados (primeiro polo Mercado, como improdutivos, e agora polo Estado, como feos), necesitan novos relatos e argumentos para manter aberta a súa posibilidade.

É nosa a terra? Polo acontecemento da non-propiedade – Dexectora Castro

Partindo da urxencia no contexto galego de abordar a problemática ecolóxica de forma transversal, promóvese como movemento de resistencia política unha experiencia da propiedade que non exclúa a propia imposibilidade de ser propietario. Para iso analízase e ponse en cuestión o dereito á propiedade que rexe o modelo socio-político vixente e que dá lexitimidade á lóxica de dominación, percorrendo a modo de exemplificación distintos fitos –principalmente anarquistas– que se atreveron a impugnalo. Trátase así de amosar un dos mecanismos determinantes nos que se xoga que o risco de relacionármonos co que nos rodea doutro xeito traia consigo un cambio de modelo político-económico.

Da era do desenvolvemento á era da sustentabilidade – Edoardo Bazzaco

De todos os que se asociaron á palabra “desenvolvemento”, o epíteto que actualmente máis “fieis” semella ter nas ciencias sociais e naturais é o que fai referencia ao suposto paradigma da sostibilidade. O paradigma da sostibilidade preséntase como unha discontinuidade importante respecto ao discurso economicista tan profundamente ligado ao mito do desenvolvemento dende o seu nacemento. Pero, é real, efectiva, conceptualmente xustificábel esta discontinuidade?

CONTEXTOS

Land art. A arte como ferramenta para a restauración ecolóxica de espazos mineiros na Galiza – Almudena Rodríguez Vila

Urbanismo e sustentabilidade – Culturambiente

CONVERSA

Vandana Shiva – Biodiversidade, desenvolvemento local e crise financeira

DERIVAS

Mapacrítico – Galiza Non Se Vende e Rede De Dereitos Sociais

Viñeta – Delmiro e Mude Hauser

 

RECENSIÓNS

O natural é político, Teresa Moure

 

ILUSTRACIÓNS

Sao Hauser

http://santatorpeza.wordpress.com/

 

Uso de cookies

Este sitio web utiliza cookies para que usted tenga la mejor experiencia de usuario. Si continúa navegando está dando su consentimiento para la aceptación de las mencionadas cookies y la aceptación de nuestra política de cookies, pinche el enlace para mayor información.

ACEPTAR
Aviso de cookies