Etiqueta: escritas II
-
Restos da lingua
“NON HAI LUGAR PARA OS RESTOS” Beatriz Hauser Resumo Como gardar os restos do que nos foi subtraído, da negación da lingua propia sen facer deles monumento, nova instancia da Lei? Esa cuestión percorre o trazado que vincula a cuestión da memoria co da suxeito/soporte como acontecemento da inscrición (subxectil) e propón unha xustiza cara…
-
Pedra e carniza intelixente. Poesía comunal 2000-2008
Ana Salgado A partir destas palabras que lemos en Contra Maquieiro (Méndez Ferrín, 2005) e dunha das liñas propostas para este ciclo, “un singular-plural que atenda a todos cantos modos de escrita son no mundo”, tratarase de realizar unha achega a algunha poesía de vontade comunal feita aquí na presente década. Intentarase pór de relevo…
-
Ventriloquizar o Silencio
Miguel Prado miguel@taumaturgia.com Resumo1 O 8 de Abril de 2011 e en resposta ao convite de Claudio Pato para participar nas Escrita(s), fixen unha presentación na galería Sargadelos da Coruña baixo o título Silencio en branco. Experimentación, ruído e correlacionismo, baseada na exposición do texto Silencio en blanco (Prado, 2011). Unha aproximación ao uso do…
-
Cantaruxadas da caixa de ferramentas
— UNHA viaxe á meseta dez ou 15 cantigas de ontoloxía práctica (problemas) — ontologique love (Recensión de DELEUZE, G. E GUATTARI, F. (1988): “Devenir-intenso, devenir-animal, devenir-imperceptible”, en Mil mesetas. Trad. cast. de J. Vázquez e U. Larraceleta. Valencia, Pre-textos, pp. 239-316) Adela Hauser Celia Hauser “A filosofía é devir, e non historia; é coexistencia…
-
Dous Modelos. Acontecementos
Paula P. Álvarez No mundo, nas nosas vidas, ocorren a cotío multitude de sucesos que, en ocasións, se transforman en noticias e pasan a formar parte dunha realidade construída que excede ao individuo, dunha realidade social que afecta á comunidade enteira. Á selección do repertorio das historias que son quen de converterse en protagonistas dos…
-
Taller Obxector
David Castro Aquí estamos a falar cunha certa ou total usura dun estado de “taller” onde se intenta extraer ou desprazar unha doenza, sen éxito nomear un “xesto”; dun cadro xeral apuntamos e erramos a decisión cara a un “obxecto”, mais é un obxecto vivo, un “campo”, un obxecto que non colabora. O “obxector” é…