Nun aceno fugaz de obscenidade
toco á Lingua entre as pernas;
la humedad de mi dedo le deslizo
en la pelambre crespa.
E medra a humidade
e xeme
xeme
xeme.
Gime en todas las lenguas,
en todos los idiomas.
Escupe un par de insultos en inglés.
Xeme en francés no clítoris do labio.
“Todesfuge” de muerte,
y “schwarze milch der Frühe”,
leite negro.
-Buon giorno, stronzo di merda.
enculée,
desgraciado,
give me back all the orgasms
that you stolen from me.
O salouco da Lingua
os meus beizos percorre.
En su cuerpo mi dedo se desgrana.
E xeme máis
e en moitos máis idiomas.
Popocatépetl y Tlatelolco
-la toponimia es un remedio fácil-.
“Uma lágrima tua”
no ventre da cidade.
E no ventre da lingua
minha boca
dizendo obscenidades.
No centro das cidades: a memoria. Pablo Ibáñez De Lille. Casamanita Cartoneira (México, El Salvador, Galicia). México, 2009. Licenza Creative Commons 2.5.
1 Pablo Ibáñez de Lille (México – Tenochtitlán, 1978) é maquinista do Tren Sardina, ideólogo do novo milenio, psiconauta, deseñador metido a monicrequeiro e poeta chilangalego. No centro das cidades a memoria é o seu primeiro libro de poesía editado para todo o público.
