Foto: Javi Sáez
“Pola contra, os poucos que se rebelan, aínda que sexa de modo irracional, acadan algo, voltan a descubrir algo que lles dá esperanza. Ningunha xustificación, pero comparado cos que se resignan ante a vida prefiro ao que, mesmo tolo, é capaz polo menos de ter esperanza.”
R.W. Fassbinder
Ti que nos ensinaches a(s) diferenza(s),
contigo que volvimos aos xogos de nenos…
A nai nunca deixa espazo á novidade
(“mellor na casa coa nai que na rúa coñecendo xentuza”),
mais esta nai coñecía a diferenza,
era esta nai a que a levaba dentro súa, a mesma alteridade…
Ti que fuches o noso pulo,
ti que aguantaches como a nosa malla,
como aquilo que ía e viña, o mallado por nós,
o acontecer volto torto, volto infame.
Sabiamos que a alteridade levaba con seu o imposíbel, a novidade,
tan chea de faíscas como de merda, de apertura como de pechazón.
Hoxe, o noso peito fica aberto
e foi a túa diferenza a que esnaquizou a propiedade, o programa,
tal como sempre dixeches.
Ábrese a fenda, resta a falla…
Amigo, a túa diferenza xa muda en nós.
Ab
***
{youtube}QuMiBq5wpAA{/youtube}
