Mesmo agora, e máis que nunca, máis desesperadamente que nunca soño cunha escritura que non sería nin filosofía nin literatura, nin sequera contaminada pola unha ou a outra, ao tempo que garda, non teño ningún desexo de renunciar a iso, a memoria da literatura e da filosofía.
J. Derrida: Cette étrange institution qu´on appelle la littérature
Literatura e filosofía. Dous campos de traballo, dúas institucións. A separación conxuntivo-copulativa establece xa unha fronteira inasible entre ambas as dúas, un límite permeable e poroso que, máis alá de illar as partes que separa, as une e contamina. A des-unión que se produce entre a filosofía e a literatura emana do vínculo esencial que comparten, a saber, a súa falta de esencia. Ambas as dúas definen e circunscriben as súas respectivas institucións dende o fóra dos seus propios conceptos, dende o traballo incesante e necesariamente infinito de crearse a si mesmas a partir daquilo que, por definición, xa non pode pertencer a ningún “si mesmas”; dende aquilo que xa non se encerra nun “corpo propio”. Nesa fronteira impropia, pois, sitúanse numerosos traballos do pensamento contemporáneo que non fan senón esvaecer os seus lindes ao tempo que reforzan —aínda que xa non por separado— os seus conceptos. Lóxica paradoxal que remite a unha autoinmunidade case canceríxena: canto máis se alimenta a súa idea máis se desnutre o seu concepto.
Traballar nesta temática hoxe en día constitúe antes un deber que unha urxencia pois —a pesar da xuventude da que aínda goza a súa novidade— é xa un clásico que se imprime irremediablemente nos debates de filosofía e de literatura. A unha chama á outra a través da conxunción copulativa que supón un recurso á totalidade. O devandito recurso é o elemento á vez inherente a cada unha delas e que —no seu mesmo xesto expropiador— supéraas englobándoas.
¿Cal é, entón, a pertinencia da devandita fronteira?, ou, o que sería case o mesmo, ¿en que radica a súa imposibilidade? Un dos puntos comúns onde a segunda metade do século XX atopou un camiño para a resposta é o concepto de escritura como punto de intersección: escritura filosófica e escritura literaria. A grafía do escritor, o seu auto-grafo, a súa bio-grafía, a súa foto-grafía, é dicir, aquilo que segue quedando absolutamente enigmático no concepto de “autobiografía” marcará non simplemente a liberdade de poder dicilo todo senón ademais a responsabilidade de dar resposta ou de calar unha resposta.
Nesta vía aberta, absolutamente aberta e por sempre aberta —a pesar da súa historia inevitable— queda todo por facer dende a literatura e dende a filosofía. Ou, quizais, dende aquilo que, con elas, sitúase máis alá delas.
Sen renunciar á libre creatividade e ó espírito crítico que nos anima e co fin de facilitar o traballo da edición da revista, consideramos precisa a observación das seguintes indicacións:
1. Derritaxespublica en galego, motivo polo cal anima a que as colaboracións sexan preferentemente nesa lingua. En todo caso, poden redactarse en lingua portuguesa, castelá, francesa, italiana ou alemana, mais publicaranse suxeitas á dispoñibilidade que o equipo de tradución de Proxecto Derriba manteña e, polo tanto, non se asegura a súa publicación.
2. Os textos serán artigos de investigación ou recensións de libros con relevancia no pensamento contemporáneo e aparecerán adscritos a unha das seccións nas que se divide Derritaxes (Documentos, Recensións, Entrevistas, Con-textos, Derivas). Tomarán como referencia os seguintes parámetros por páxina:
– Tipo de Letra: Times New Roman: 12 pt
– Marxes: superior, 2,5 cm; inferior, 1,25 cm; esquerda, 3 cm; dereita, 3 cm
– Aliñamento: xustificado; Espazamento entre liñas: 1.5 liñas.
3. Os artigos encabezaranse, necesariamente, cun breve Resumo – Palabras chave e Abstract – Keywords.
4. Recomendamos homologar as referencias bibliográficas de acordo ó seguinte sistema, p. ex.:
– Libros:
a) VIDARTE, P.: Ética marica. Proclamas libertarias para una militancia LGTBQ. Madrid/Barcelona, Egales, 2007.
b) DERRIDA, J.: Canallas. Dos ensayos sobre la razón [trad. cast. de Cristina de Peretti]. Madrid, Trotta, 2005.
c) BASCETTA, M., BONSIGNORI, S., PETRUCCIANI, S. e CARLINI, F. (eds.): 1968. Una revolución mundial (CD-ROM/libro) [trad. cast. de Luis Peña Molero, Carlos Prieto del Campo, Ricardo Russo e Francisca Sánchez Peiró]. Madrid, Akal, 2001.
– Artigos:
a) JAMESON, F.: “Imaginarios de la globalización: cosas que nunca te dije”, en Archipiélago, 52, Madrid, 2002,p. 34.
b) DELEUZE, G. e GUATTARI, F.: “Aparato de captura”, en Mil mesetas [trad. cast. de José Vázquez Pérez e Umbelina Larraceleta]. Valencia, Pretextos, 1988.
c) VIRNO, P.: “El trabajo no nos hace libres”, en BALESTRINI, N. e MORONI, P.: La horda de oro (1968-1977) [trad. cast. de M. Bogazzi, H. Arbide, P. Iglesias, J. Bonet i Martí, D. Gámez, J. Gual, R. Sánchez Cedillo e A. Méndez]. Madrid, Traficantes de sueños, 2006, p. 340.
d) HAUSER, O.: “Libra. Unha cronoloxía do azar”, en Derritaxes, 0. Decembro 2007. Tirado o 31 de xullo de 2009 de <http://derritaxes.proxectoderriba.org>
5. A identidade d@ autor/a será aquela coa que desexe publicar o seu orixinal, facendo constar o seu correo electrónico. A firma que identifique ó autor faino único responsábel da titularidade do texto. Derritaxesten por norma someter a avaliación, ao longo do mes previo á publicación, os traballos que edita coa finalidade de asegurar que cumpren as condicións aquí descritas.
6. O material citado debe enviarse en formato .odt (open office) ou .doc (word) por e-mail a derritaxes@proxectoderriba.organtes do 15 de Novembro de 2010.
CREATIVE COMMONS.- Derritaxes considera imprescindíbel a achega de materiais que poidan orientar unha intervención no espazo social e político contemporáneo. Por iso considera que a libre disposición destes materiais para o común da sociedade debe primar por enriba dunha concepción individualista do traballo intelectual. Por este motivo edita exclusivamente mediante unha licenza Creative Commons que permite a libre distribución e reelaboración baixo as seguintes condicións:
Recoñecemento-Non comercial-Compartir Igual 2.5 España.
